De herinnering van... Wilbert Spooren

Voor mij is Beekvliet de plek waar ik in aanraking kwam met cultuur op een manier die ik daarvoor niet kende. Natuurlijk, thuis lazen we ook, en veel zelfs. Maar toneel, klassieke muziek en een bibliotheek met recente literatuur (ook al waren de wat pikantere titels van Wolkers en zo voor de jongere leerlingen slecht bereikbaar), dat hadden we thuis niet. Zo waren er de creatieve festijnen. Avonden waarop de leerlingen een toneelstukje of een sketch opvoerden of een lied zongen. Ons groepje moest natuurlijk alternatief doen: wij hadden een hoorspel gemaakt, dat veel te lang duurde en nauwelijks verstaanbaar was. Om de mensen wat te zien te geven deden we op toneel een schaakwedstrijd na. Na verloop van tijd kwam meneer Roelofs beleefd vragen of we er mee op wilden houden... Ook weet ik dat ik met een klasgenoot naar een repetitie van het Brabants Orkest ging. Dat repeteerde toen nog in Den Bosch-Zuid, onder in het gebouw waar later meneer Smits en meneer Verdonk zijn gaan wonen (en misschien nog wel meer docenten...). Ik weet niet eens meer voor welk vak dat was. Niet voor muziek, want daar had ik een hekel aan. Daar leerden we vooral hoe we toonladders op moesten delen. En natuurlijk het componistenalfabet (Van Andel, Bach, Chopin, Dukas, Elgar, De Falla, Grieg etcetera).

Wilbert Spooren
[eindexamenjaar 1975]